Ինչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունը

20211216_231251

Քանդակագործ Արմեն Պետրոսյանը երկար տարիներ է մշակույթի «մեջ» է: Նա ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի գեղարվեստի ակադեմիան: (Այդ հաստատության շրջանավարտներից են Հովհաննես Այվազովսկին, Մինաս Ավետիսյանը, Ալեքսանդր Թամանյանը և ուրիշներ):

Ինչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունը

Նրա աշխատանքներից է Շուշիի Ղազանչեցոց եկեղեցու հայտնի հրեշտակներից մեկը` Գաբրիել հրեշտակը: Արցախի Մարտունի քաղաքի աղմկահարույց Գարեգին Նժդեհի հուշարձանը, քաղաք Ճարտարի մշակույթի պալատի հարևանությամբ գտնվող Հաղթանակի հուշարձանը և այլ բազմաթիվ գործեր: Պատերազմի ժամանակ նա իր ներդրումն է ունեցել Արցախյան մշակութային արժեքների փրկության գործընթացում:

Երբ արդեն ռմբակոծվում էր Շուշին, թանգարաններից (Շուշիի երկրաբանական թանգարան, Կերպարվեստի պետական թանգարան) խնամքով արկղերի մեջ է տեղավորել նմուշները (քանդակներ, նկարներ, հանքաքարեր և այլն) և տեղափոխել է թանգարանի նկուղ, ինչի մասին զեկուցվել է վերադաս մարմիններին` Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարությանը:

Զարմանալին այն է, որ ամեն ինչ պատրաստ էր մշակութային արժեքների տեղափոխման համար և անհրաժեշտ էր ընդամենը ապահովել տրանսպորտային միջոցներով, սակայն դրան ի պատասխան տիրում էր տևական լռություն։

Հերիք չէ, որ նրանք չնախաձեռնեցին տեղափոխումը, այլ նույնիսկ նախաձեռնողներին չաջակցեցին պատմամշակութային արժեքների պահպանման գործում:

Հիասթափություն ապրելով նման անգործությունից Արմեն Պետրոսյանը նոյեմբերի 5-6-ն ընկած ժամանակահատվածում փորձել է սեփական միջոցներով վարձակալել տրանսպորտային միջոց և տեղափոխել մեր մշակութային արժեքները ապահով վայր, սակայն այդ ժամանակ տրանսպորտային միջոց չգտնվեց:

Փաստորեն, ստացվում է, որ ղեկավարության անպատասխանատու և անհեռատես քաղաքականության պատճառով Շուշիում գտնվող մշակութային հարստությունը մնացել է թշնամուն: Արմեն Պետրոսյանի կարծիքով մեր մշակույթին հասցված նման ծանրագույն կորստի արմատները գալիս են դեռևս 1994 թվականից, երբ հաղթանակից հետո Արցախում ձևավորվեց և կարծրացավ մի այնպիսի իշխանական կլանային համակարգ, որը իր ազդեցությունը սփռեց բոլոր ոլորտներում։ Անմասն չմնաց նաև մշակութային կյանքը:

Իր կարծիքով մշակույթի նախարարը պետք է լինի պրոֆեսիոնալ և մարդկային բարձր հատկանիշներով օժտված անձնավորություն, այլ ոչ թե որևէ կուսակցության առաջադրած ոչ արժանի թեկնածու: Նա համարում է, որ պաշտոնները պետք է տրվեն արդար մրցակցության պայմաններում: Մի կողմից մշակույթը քայքայում էին պատասխանատու պաշտոններում նշանակելով ոչ կոմպիտենտ թիմակիցների, իսկ մյուս կողմից ստեղծում էին արհեստական խոչընդոտներ արժեքավոր վարպետներին Արցախից վանելու համար: Թե ինչու են Արցախը լքել քամանչահար Հակոբ Խալաթյանը, դիզայներ Էդվարդ Ամիրբեկյանը, քանդակագործ Յուրի Ավետիսյանը, երաժիշտ Դերենիկ Մելքումյանը և այլոք դժվար չէ կռահել։ Ըստ նրա Արցախում կոչումները ոչ թե տրվում են, այլ մուրվում: Բախվելով մշակութային կյանքի նկատմամբ նման անտարբերության Արմեն Պետրոսյանը կոչ է անում մշակույթի ներկայացուցիներին բարձրաձայնել բոլոր բացթողումները, որպեսզի միասնական ուժով հնարավոր լինի տեր կանգնել մեր մշակույթին:

Ինչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունըԻնչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունըԻնչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունըԻնչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունըԻնչպես ենք մենք կորցրել Շուշիի մշակութային հարստությունը

 

Հեղինակ` Անդրանիկ Հակոբյան

Դիտումների քանակը: 4770
Հետրեք մեզ telegram-ի միջոցով: @arcakh24
Մեկնաբանել կայքում
մեկնաբանւթյուն

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։

Հեղինակի մասին